Over Kyudo
In de 16e eeuw werden vuurwapens in Japan ingevoerd waarmee het belang van de boog als belangrijkste wapen in oorlogsvoering verdween. Met het aanbreken van bijna drie eeuwen van vrede in het Tokugawa shogunaat (Edo periode), werd het traditionele kyujutsu langzaam omgevormd tot kyudo.
Kyudo zoals we het beoefenen in Nederland is gericht op fysieke, morele en spirituele ontwikkeling. De “weg” die je daarmee aflegt is jouw persoonlijke weg.
Om de betekenis hiervan goed te begrijpen moeten we kijken naar de betekenis van het woord dō (道) in de Japanse context. Het gaat daarbij om de ontwikkeling van ideeën en voorstellingen, het toetsen en begrijpen daarvan en de weg die je moet afleggen om dit te realiseren. Daarom wordt ook vaak gezegd dat dō verwijst naar een “levenswijze”
Je zou ook kunnen zeggen dat dō het logische vervolg is op jutsu (術) dat verwijst naar het fysieke en de techniek, terwijl dō vooral verwijst naar het mentale en sprituele aspect en je persoonlijke ontwikkeling. Kyudo is hiermee verwant met andere traditionele Japanse gevechtsvormen die hoorden tot de gevechtstechnieken van de Samoerai zoals Iaido en Kendo (zwaardtechnieken), Jodo (stoktechnieken) en naginata-do (speertechnieken).
Een goed begrip van Kyudo, en het verwante Kyujutsu, is niet goed mogelijk zonder te kijken naar de Japanse cultuur, religies en geschiedenis.